Bert Brussen

Nestor Freek de Jonge als eerste zomergast in de reeks Zomergasten van 2014. Oude, grijze man, donkerblauw pak, glanzende zijden das, te groot pochet, die met zijn kenmerkende krakende stem de te verwachten gemeenplaatsen uit het onherbergzame schimmenrijk tussen leven en dood van de babyboomer oplepelt: “Er zijn grenzen aan de humor”, “ik heb een groot vertrouwen in de mens”, “misschien heeft de dief van mijn autoradio dat ding harder nodig dan ik”, “mijn liefde voor het socialisme en de mens onderwijzen”, “die separatisten in Oekraïne die onderzoekers hinderen bij de crashsite zijn een typisch voorbeeld van extremistisch-nationalisme, het is net de SA! En daarom is Europa zo belangrijk!” Freek de Jonge dus, zoals we hem kennen uit de DWDD’s en P&W’s van de afgelopen jaren. Een archetypische Nederlanse media-eminence grise, de Mart Smeets van het cabaret, de immer bereidwillige beeldvulling van de publieke omroep.

Lees verder op Geenstijl.nl >>>