Kwoot: 14 december

COZZMOSS beschermt het auteursrecht van de freelance journalisten door deze schendingen met speciale software op te sporen en de schade voor hen te verhalen op auteursrechtschender. Het overgrote deel van de schenders zijn bedrijven. Deze weten vaak heel goed dat ze fout zitten en treffen meestal in alle stilte een schikking. Onlangs haalde COZZMOSS echter de woede van een groep webloggers op haar hals door ook een particulier op de vingers te tikken. Waarom geen onderscheid tussen bedrijven en particulieren?, vroegen de webloggers. Ons antwoord is meteen wedervraag: zouden we dan geen schadevergoeding moeten vragen aan een zeer goed bezochte weblog van een miljonair, maar wel aan die van een net opgestarte eenmanszaak met tien bezoekers per maand? Ik zie niet in dat dat rechtvaardiger is dan bij iedere schender dezelfde procedure te volgen. Ook het onderscheid tussen websites met en zonder winstoogmerk is arbitrair. Zouden grote organisaties als Amnesty International, waar heel veel geld in omgaat, gratis mogen winkelen in het werk van journalisten, fotografen en illustratoren? Of wat te denken van de overheid; die heeft ook geen winstoogmerk. Feit blijft dat het voor een auteur niet zoveel uitmaakt wie de inbreuk pleegt. Hij loopt in de eerste plaats gewoon inkomsten mis. Bovendien bevordert het illegaal overnemen van werk kopieergedrag.

O.k. Irene van den Berg, nu is het OORLOG. Ik had je nog zo gewaarschuwd. Prepare to feel the revenge of the internets! Cozzmoss, nu nog een bedrijfje van commerciele graaiers, likkers en bedriegers, spoedig een hoopje virtuele as. Met dank aan de gratis reclamesite De Nieuwe Reporter.