Kwoot: 22 september

” De rechterlijke macht kan niet omgaan met kritiek. Het is blijkbaar te moeilijk fouten toe te geven. Dit is niet alleen ernstig met het oog op de maatschappelijke geschoktheid over deze zaak Saban B., maar leidt ook tot een verdere ondergraving van het vertrouwen in de rechtsgang. Britta Böhler, advocate en Eerste Kamerlid namens GroenLinks, heeft bij Pauw & Witteman een poging gedaan de volkswoede te bezweren met rechtstatelijke argumenten. Ik ben voor dit type argumenten altijd vatbaar. Politiek, media en publieke opinie moeten niet op de stoel van de rechter gaan zitten. De rechter mag niet voorbij gaan aan de belangen van een verdachte. Ook dat spreekt vanzelf. Maar als Böhler op deze juiste grondslag tot de conclusie komt dat er geen feitelijke aanwijzing is dat de rechters die B. lieten lopen een fout hebben gemaakt of hebben zitten slapen, verklaart zij kritiek op de rechterlijke macht simpelweg buiten de orde. Dat draagt niet bij aan herstel van het geschokte vertrouwen. Ybo Buruma, strafrechtgeleerde en zelf plaatsvervangend raadsheer bij het Hof in Arnhem, betoogde in Trouw dat de rechters na het binnenkomen van informatie bij de politie over vluchtplannen van B. niet meer konden terugkomen op hun eerdere beslissing diens voorlopige hechtenis te schorsen. Anders zouden zij mogelijk „een farce van de rechtszekerheid hebben gemaakt”. Ook Buruma doet het zo voorkomen alsof er geen andere beslissing mogelijk was. Dat blijkt nergens uit.

Als zelfs Elsbeth Etty in NRC Handelsblad de Nederlandse rechtstaat bekritiseert dan is het ook echt goed mis. Maar dat wisten wij natuurlijk al lang.