De kwaadaardigheid der moraalridders

Vandaag las ik een comment (off topic) van een standaard drammende moraalridder. Hij EISTE mijn excuses wegens ‘aanzetten tot haat’ inzake mijn commentaar op het mishandelinsgfilmpje in Eindhoven. Want ik had in mijn commentaar ‘aangezet tot haat tegen Marokkanen’ terwijl nu blijkt dat de daders helemaal geen Marokkaan zijn. Vreemd, ik had bij deze mishandeling nou voor de verandering juist niets gezegd over de afkomst. Sterker nog, ik had expliciet benadrukt dat het mij niet te doen is om ras of godsdienst maar om het probleem met geweld an sich (zie hier). Zo zag hij dat niet uiteraard want in dit satirische stuk (oh no! Ironie als stijlvorm! Op internet!) had ik de term ‘lichtgetinten’ gebruikt. En dat is dan dus ‘aanzetten tot haat tegen Marokkanen’. Zucht. Hoe erg willen moraalridders toch altijd dingen bewust niet begrijpen? De kwaadaardigheid druipt er van af. Nog afgezien van het feit dat ‘lichtgetinten’ iets totaal anders is dan ‘Marokkanen’ (je zou het haast discriminatie noemen, alle licht getinten zomaar Marokkanen noemen…), en nog afgezien van het feit dat de verdachten op het donkere filmpje met wel heel veel moeite als niet-‘licht getint’ kunnen worden gezien (lees hiervoor ook vooral de comments op Geenstijl), is ‘lichtgetinten’ een standaard gebruikte term als het gaat om dit soort straatcriminaliteit. Net zo standaard als zo ongeveer alle andere termen in dat stuk. Wat natuurlijk ook precies de portee van het stuk is: standaard gebeurtenissen, waarin standaard advocaten standaard vergoeilijkende dingen zeggen (oooooh, staat het daarom tussen aanhalingstekens!).

Dat de term ‘licht getinten’ doorgaans standaard voorbijkomt in zo’n beetje elk opsporingsbericht is niet mijn fout. Ga Opsporing Verzocht ter verantwoording roepen zou ik zeggen. Die doen niets anders dan verdachten ‘lichtgetint’ noemen.

Zucht, waarom neem ik eigenlijk de moeite om fucking ironie uit te leggen?

Maargoed, waarom er mensen bestaan die menen überhaupt het recht te hebben om excuses of verantwoording te eisen is mij al vele jaren een groot raadsel. Ik uit mijn mening vrijelijk, dat mág in dit land. Daar ga ik mij NOOIT voor verantwoorden en zo lang ik er zelf achter sta ook NOOIT excuses voor aanbieden. Ik weet niet hoe vaak ik dat nog moet schrijven, maar het schijnt er maar niet in te willen bij hen die zichzelf de hoeders van de (eenzijdige) moraal noemen.

Wie werkelijk verantwoording wil wens ik een succesvolle gang naar de rechter toe. Dankzij de zaak Wilders is er inmiddels voldoende jurisprudentie inzake ‘aanzetten tot haat’ en ‘vrijheid van meningsuiting’ dus dat wordt een koud kunstje.